Batavia                    Sint Vincentius                   W-Java
                                                                                                                                                                         16-3-2013
Japans kamp, Opvangkamp
Ligging
| Het Sint Vincentius Meisjes-weeshuis was gelegen
  in het zuiden van Meester Cornelis aan de Bidara Tjina 76. Tijdens de Japanse
  bezetting was het eerst een kamphospitaal voor zieke krijgsgevangenen, vanaf
  maart 1945 een kamphospitaal voor met name vrouwen en kinderen uit de vrouwenkampen,
  maar er werden ook oude mannen opgenomen. | 
Kampbewaking
Japanse
soldaten. later Brits-Indische soldaten
Transporten
| datum | binnengekomen uit | vertrokken naar | aantal per  transport | aantal in kamp | type personen | 
|  | JAPANS KAMP |  |  |  | |
|  |  |  |  | 1200 | ma,vr,ki (1) | 
|  | OPVANGKAMP |  |  |  | |
|  |  |  |  |  |  | 
| 19-10-45
  (2) |  |  |  | 350 | ma,vr,ki | 
| xx-10-45
  (3) |  | Ontruimd |  | 0 | ma,vr,ki | 
ki=kinderen,
ma=mannen, vr=vrouwen (allen ernstig ziek)
(1) uit de vrouwenkampen in Batavia en Bandoeng
(2) peildatum RAPWI-rapport Schouten
(3) eind oktober
| Wonen Op de eerste verdieping was één ziekenzaal voor
  ongeveer 50 vrouwen, één voor ongeveer 100 vrouwen, één voor kinderen, één
  voor “personeel”. Verder was er een aparte zaal voor tuberculose-patiënten,
  ongeveer 50 vrouwen uit diverse vrouwenkampen (zij sliepen in stapelbedden
  twee aan twee boven elkaar). De zusters van het huis zelf leefden op een
  aparte afdeling, waar zij hun specifieke kloosterleven zo goed mogelijk
  probeerden in te vullen (zij liepen altijd in uniform). De zieke mannen
  verbleven in de kapel. Voeding In de keuken werkte een groep nonnen. Direct na
  de capitulatie werd het eten veel beter. Er kon ook aan de omheining eten
  geruild worden tegen kleding. Op een gegeven moment kwam er vers brood uit het
  kamp Kampong Makassar. Gezondhei Er waren onder de zieken veel zwaar zieken. De
  verzorging van de patiënten ging nog lange tijd door. Het sterftecijfer was
  hoog. Medische zorg Het personeel bestond uit vrouwen uit de
  vrouwenkampen en de nonnen van het huis zelf; er waren diverse artsen, zoals
  Dr Cramer (kinderarts), Dr Maisey, Dr Oomen, Dr Reddingius, Dr Smit. Veiligheid Dreiging van pemoeda’s was niet aanwezig (het
  gebouw werd streng bewaakt). Het gaan naar Batavia ging alleen onder
  militaire bewaking. Huidige situatie (2007) Het Sint Vincentius weeshuis bestaat nog steeds;
  het omvat thans een RK Middelbare School; het kan bezocht worden. | 
Literatuur:
Beekhuis,
H. e.a. – Geïllustreerde Atlas van de Bersiapkampen in Nederlands-Indië
1945-1947, 2009, pg 51
Cramer, AMG -
Ervaringen van een kinderarts in vrouwenkampen op Java tijdens WOII, NTvG 129,
1985, 1543
Dulm, J.  van e.a. – Atlas Japanse kampen, Deel 1, 2000,
pg 100, 101 (luchtfoto)
Dulm, J.  van e.a. – Atlas Japanse kampen, Deel 2, 2002,
pg 85, 86 (plattegrond, foto’s ziekenzalen)
Heshusius-van der Kam,
A. - Persoonlijke mededeling
Ley, Victor -
Persoonlijke mededeling
Put, Marie-Jeanne van
der - Dagboek maart-september 1945 (niet gepubliceerd)
Rinzema, Win - Dit was
uw Tjideng, 2e druk, 1991, pg 23, 113
Schouten, C. – RAPWI,
Geschiedkundig overzicht, NIOD, IC 081820, pg 25
Vletter, M.E. de e.a.
– Batavia/Djakarta/Jakarta, Beeld van een metamorfose, 1997, pg 71
Wal-Meyneken, Suzanne
van der – Ned-Indische herinneringen 1940-1946, 2000 (eigen beheer), pg  34-41